Zespół cieśni podbarkowej – postępowanie terapeutyczne w oparciu o metodę Kinetic Control.

Zespół cieśni podbarkowej (subacromial impingement syndrome – SIS) to jedna z najczęstszych dysfunkcji powodujących ból przednio-bocznej części stawu ramiennego. Blisko połowa przypadków dolegliwości ze strony obręczy barkowej związana jest z cieśnią podbarkową, nazywaną także ciasnotą podbarkową lub konfliktem podbarkowym.

Przestrzeń podbarkowa pełni funkcję połączenia czynnościowego w stawie ramiennym. Jest to przestrzeń ograniczona od strony górnej wyrostkiem barkowym, więzadłem kruczo-barkowym, wyrostkiem kruczym łopatki oraz stawem barkowo-obojczykowym. Od strony dolnej ogranicza ją głowa kości ramiennej wraz z częścią guzka większego. Na podstawie zdjęć rentgenowskich ustalono, że średnia odległość od dolnej granicy wyrostka barkowego łopatki i granicy głowy kości ramiennej w projekcji przedniej wynosi 9–10 mm [11]. W przestrzeni tej znajduje się kaletka podbarkowa, mięśnie należące do stożka rotatorów oraz ścięgno głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia. Z powodu zmniejszenia przestrzeni podbarkowej, dochodzi do konfliktu i kompresji struktur znajdujących się w jej obrębie. Dolegliwości bólowe najczęściej występują w czwartej dekadzie życia u osób, które wykonują ruchy kończyną górną nad głową i są związane z czynnościami dnia codziennego, pracą zawodową czy sportem (np. siatkówka, tenis, pływanie) [2, 7].

Przyczyny wystąpienia SIS zostały podzielone na pierwotne i wtórne. Do pierwszych zalicza się zaburzenia budowy anatomicznej struktur ograniczających przestrzeń podbarkową (np. wyrostka barkowego łopatki) oraz dysfunkcje tkanek miękkich (niewydolność mięśni stabilizujących łopatkę, jak również zbyt mała elastyczność mięśni wielostawowych i kompleksu torebkowo-wię zadłowego okolicy barku). Natomiast do wtórnych przyczyn należą niestabilność stawu ramiennego, neuropatie i wady postawy (np. zwiększona kifoza piersiowa). Prawidłowo ustawiona łopatka stanowi stabilną podstawę dla całej kończyny górnej, szczególnie podczas ruchów wykonywanych ponad głową [2, 6, 8]. Często obserwowany brak odpowiedniej stabilizacji łopatki w stosunku do klatki piersiowej (np. łopatka ustawiona w protrakcji i/lub przedniej rotacji) wpływa znacząco na wystąpienie SIS i jest wymieniane jako jedna z głównych przyczyn zaistniałej patologii.

Nieprawidłowe ustawienie i brak równowagi mięśniowej łopatki wpływa niekorzystnie na poziom wykonywania zadań ruchowych kończyną górną, jak również na funkcjonowanie samego stawu ramiennego [10].